Σάββατο 27 Φεβρουαρίου το πρωί  ξεκινήσαμε από τη Νίκαια, και, αφού πήραμε πολλούς φίλους από το μετρό του Αιγάλεω, κατευθυνθήκαμε προς το νομό Ευρυτανίας .  Ένας  νομός  με υπέροχα βουνά (Βελούχι, Άγραφα ), ποτάμια (Ταυρωπός, Κρικελλοπόταμος, Τρικεριώτης) ,κοιλάδες (Ποταμιάς), τεχνητές λίμνες(Κρεμαστών) που σε προκαλούν για περιπέτεια για αναβάσεις , διασχίσεις φαραγγιών (“Πάντα Βρέχει”) και ράφτινγκ αλλά και με πετρόχτιστα χωριά και μοναστήρια με ιστορία, όπως οι Κορυσχάδες, Μικρό και Μεγάλο Χωριό  και το μοναστήρι του Προυσσού. Φτάσαμε εκεί το μεσημέρι , αφού πρώτα κάναμε την καθιερωμένη μας στάση πάνω στην Εθνική. Πολλές οι στροφές, ιδίως αφότου αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στον Τυμφρηστό ή Βελούχι, στις πλαγιές του οποίου είναι κτισμένη, στην κοιλάδα της ποταμιάς,  η όμορφη πρωτεύουσα, το Καρπενήσι, αλλά  η καταπράσινη φύση γύρω-γύρω μας αποζημίωσε. Προσπεράσαμε  την όμορφη πρωτεύουσα της Ευρυτανίας  και κατευθυνθήκαμε προς το Χιονοδρομικό κέντρο Καρπενησίου, που απέχει 11 χιλιόμετρα και μόλις είκοσι λεπτά από το Καρπενήσι. Δυστυχώς ο πολύ καλός καιρός για αρκετές μέρες  το προηγούμενο διάστημα είχε λιώσει τα χιόνια στις πίστες και το χιονοδρομικό υπολειτουργούσε. Οι τουρίστες κάθισαν για καφέ στο σαλέ και βόλτες στο χιονοδρομικό  και οι ορειβάτες, αφού ετοιμάστηκαν, ξεκίνησαν για την  κατάκτηση της Ψηλής Κορυφής του  Βελουχιού στα 2314m.

Αφού εντοπίσαμε το μονοπάτι  Μ12 με σήμανση κόκκινου χρώματος, που ξεκινάει από το Σαλέ του Χιονοδρομικού Κέντρου, αρχίσαμε την ανάβαση.

Ο καιρός πολύ καλός, χωρίς πολύ αέρα,  ιδανικές συνθήκες για πεζοπορία. Ακολουθήσαμε πορεία προς την πίστα  Ηρακλής και, αφού περάσαμε κάτω από το εναέριο lift του Ηρακλή, συνεχίσαμε την ανοδική πορεία μας. Φτάσαμε στον αυχένα, στρίψαμε αριστερά  κινούμενοι  δίπλα  στη μεγάλη χαράδρα του Βελουχιού, το Κακόρεμα. Εδώ συναντήσαμε και τα πρώτα παγωμένα χιόνια, αλλά, με μεγάλη προσοχή, αφού σκάβαμε με τα άρβυλα  πατήματα στο χιόνι, περάσαμε κάποια δύσκολα σημεία που είχαν έντονη κλίση. Ευτυχώς το πάνω μέρος του χιονιού που είχε πέσει πρόσφατα ήταν μαλακό και η ανάβαση δεν μας δυσκόλεψε πολύ. Στα τελευταία μέτρα τις διαδρομής μας φτάσαμε σε μια  λάκα και παίρνοντας την πλαγιά με την πολύ μικρή κλίση της κινηθήκαμε νοτιοανατολικά προς την κορυφή. Περπατήσαμε πάνω στο χιόνι παρατηρώντας την απόκρημνη χαράδρα των εκατοντάδων μέτρων με τα απότομα βράχια που πραγματικά σου κόβουν την ανάσα. Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή,  καθώς δεν πρέπει να πλησιάζουμε πολύ στην άκρη του γκρεμού. Το κομμάτι αυτό της διαδρομής μας αποκαλύπτει την άγρια πλευρά και ομορφιά του Βελουχιού. Σε λίγη ώρα βρισκόμαστε στο κολονάκι που μας δηλώνει ότι είμαστε στο ψηλότερο σημείο της Ευρυτανίας. Από εδώ η θέα φανταστική, αφού σταθήκαμε τυχεροί και ο ουρανός ήταν καθαρός. Παρατηρήσαμε το Καρπενήσι  και πιο πίσω στο βάθος την κοιλάδα του Καρπενησιώτη. Αρκετά μακριά  φαινόταν η  δεύτερη  σε ύψος Κορυφή, η Καλιακούδας, στα 2111 μ., και δεξιά της η Χελιδόνα, στα 1975 μ. Νοτιοδυτικά μπορούμε να δούμε ένα μικρό τμήμα της τεχνητής Λίμνης των Κρεμαστών και νοτιοανατολικά πέρα από τη σήραγγα του Τυμφρηστού την Οίτη και την Όθρυ. Σιγά σιγά άρχισαν να μαζεύονται σύννεφα και κάποια στιγμή η κορυφή σκεπάστηκε από ομίχλη. Γρήγορα όμως το τοπίο καθάρισε και ξαναφάνηκε το οροπέδιο του Καρπενησίου. Αφού βγάλαμε αρκετές αναμνηστικές φωτογραφίες, αρχίσαμε την κατάβαση. Συνολικά η διαδρομή διήρκησε λιγότερο από 2 ώρες με στάσεις και αρκετά αργό ρυθμό. Κατεβαίνοντας στο χιονοδρομικό μας περίμενε το πούλμαν, για να μας κατεβάσει στο Καρπενήσι. Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία συναντήσαμε και τους τουρίστες μας, που είχαν κατέβει νωρίτερα εκεί με το πούλμαν για φαγητό και τώρα έκαναν βόλτες. Οι περισσότεροι περπάτησαν στον κεντρικό δρόμο της πόλης που ήταν στολισμένος με κορδέλες και στα πεζοδρόμια, όπου ήταν φυτεμένα τα ήμερα αρκοδοπούρναρα ( γκι ) με τους όμορφους κόκκινους καρπούς. Χαρακτηριστικό το θερμαινόμενο πεζοδρόμιο στο κέντρο του Καρπενησίου, μοναδικό σε όλη την Ελλάδα. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν διάδρομο στο  κεντρικό πεζοδρόμιο που έχει μήκος 100 μέτρα με  δυνατότητες επέκτασης το οποίο δεν πιάνει χιόνι! Αυτό ζεσταίνεται μέσω ενός συστήματος γεωθερμίας που βρίσκεται κάτω από το πεζοδρόμιο και λειτουργεί με κύκλωμα ζεστού νερού που έρχεται από βάθος 100 μέτρων κι έτσι ζεσταίνει τα πεζοδρόμια λιώνοντας το χιόνι! Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο « Lecadin », κτισμένο στον κοντινό λόφο σε σημείο απ΄όπου αγναντεύει όλο το οροπέδιο και την πόλη του Καρπενησίου. Εδώ, αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια, πήραμε το δείπνο μας και πήγαμε για ξεκούραση.

Την άλλη μέρα πρωί – πρωί ξεκινήσαμε για την πεζοπορία και οι υπόλοιποι για επίσκεψη στους Κορυσχάδες και στο μοναστήρι του Προυσσού. Αφήσαμε πρώτα τη μια ομάδα  κοντά στο Αθλητικό Κέντρο Προετοιμασίας Καρπενησίου  για μια 5ωρη πεζοπορία μέσα στο δάσος για Κεφαλόβρυσο –Κορυσχάδες-Κλαυσί. Μία όμορφη διαδρομή μέσα στη φύση με πολλά σημεία ενδιαφέροντος, που ξεκινάει από την πύλη του Αθλητικού Κέντρου Προετοιμασίας Καρπενησίου, κατευθύνεται  προς τα δυτικά και  σε περίπου 300 μέτρα το μονοπάτι μας βγάζει από το κέντρο και μας οδηγεί στο δάσος. Ένα δάσος κυρίως από έλατα, κέδρους αλλά και πολλές φτέρες. Σύντομα συναντάμε τον Καρπενησιώτη ποταμό, περπατάμε στο μονοπάτι με  κόκκινη σήμανση, περνάμε δίπλα από τις  φάρμες  της περιοχής και το Νερόμυλο  του Θεμελή. Εδώ  παίρνουμε το μονοπάτι Μ17 περπατάμε παράλληλα με τον Καρπενησιώτη ποταμό και σε λίγο φτάνουμε στο Κέντρο Κυκλοφοριακής Αγωγής στην περιοχή του Κεφαλόβρυσου. Συναντάμε τον ιστορικό χώρο με το μνημείο που είναι αφιερωμένο στον Μάρκο Μπότσαρη, όπου στις 9 Αυγούστου του 1823 διεξήχθη μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Εδώ πληγώθηκε θανάσιμα ο υπερασπιστής της θέσης Μάρκος Μπότσαρης και η σορός του μέσω του Προυσού μεταφέρθηκε στο Μεσολόγγι, όπου έγινε η κηδεία του. Μια μικρή στάση για ξεκούραση  και στη συνέχεια ακολουθούμε το μονοπάτι Μ1 και  βρίσκουμε το γραφικό παλιό πέτρινο Τοξωτό Γεφύρι του Καρπενησιώτη ποταμού. Από το σημείο αυτό ξεκινάει και το μονοπάτι Μ19 με μπλε σήμανση που οδηγεί στους  Κορυσχάδες  περνώντας μέσα από το εκπληκτικής ομορφιάς  πλατανόδασος, σε μια  περιοχή πλούσια σε νερά.Εμείς όμως συνεχίζουμε για το γραφικό χωριό Κλαυσί κάνοντας ακόμα μια  διαδρομή μέσα στα έλατα . Σε κάποιο σημείο συναντάμε τεράστιους κορμούς από έλατα στην άκρη του δρόμου, που χρησιμεύουν για ξυλεία, και παίρνοντας τον χωματόδρομο πλέον καταλήγουμε στο πάνω μέρος του χωριού. Σύντομα κατηφορίζοντας φτάνουμε στην πλατεία του χωριού με την όμορφη θέα προς τον Καρπενησιώτη ποταμό. Στη μοναδική ταβέρνα του χωριού καθίσαμε για γεύμα και ξεκούραση. Εδώ αργότερα ήλθε το πούλμαν με τους υπόλοιπους της παρέας που με τη σειρά τους  είχαν επισκεφτεί  Κορυσχάδες, όπου έκαναν  βόλτες στο όμορφο ιστορικό  αυτό χωριό και  ξεναγήθηκαν στο Μουσείο του. Οι Κορυσχάδες, έχουν συνδέσει το όνομά τους με το Εθνικό Συμβούλιο της Κυβέρνησης του Βουνού, μια και εδώ συνήλθε για πρώτη φορά, το Μάιο του 1944, στο κτίριο του Δημοτικού Σχολείου, το οποίο σήμερα φιλοξενεί το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης. Ξεναγήθηκαν στο Μουσείο, φωτογραφήθηκαν και στη συνέχεια πήγαν στο μοναστήρι του Προυσσού. Πέρασαν  από το φαράγγι του Καρπενησιώτη, ιδίως από το στενότερο σημείο του, το Κλειδί, κοντά στο οποίο βρίσκεται το εκκλησάκι με τα χαρακτηριστικά « πατήματα της Παναγιάς ». Ο θρύλος λέει ότι από εδώ πέρασε η Παναγία στο δρόμο της για το Προυσό. Άναψαν το κεράκι τους στην εκκλησιά, που βρίσκεται στην είσοδο μιας μικρής σπηλιάς,  προσκύνησαν την εικόνα της Παναγιάς, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, από την Προύσα της Μ. Ασίας  και φύγανε από το ιστορικό μοναστήρι, που λες πως το φυλάνε μέχρι σήμερα οι δυο πύργοι – παρατηρητήρια, που χτίστηκαν κατ΄εντολή του Γεώργιου Καραϊσκάκη. Εδώ βρέθηκε, λέγεται, τραυματισμένος, θεραπεύτηκε και « ασήμωσε » έπειτα την εικόνα της Παναγίας. Οι « τουρίστες », μετά την επίσκεψη στο μοναστήρι, επισκέφτηκαν και το πρότυπο αλλαντοποιείο του Χρήστου Στρεμμένου, όπου προμηθεύτηκαν το περίφημο προσούτο  και ύστερα βρέθηκαν στο Μεγάλο και  Μικρό Χωριό. Στο Μεγάλο Χωριό επισκέφτηκαν το πολύ ενδιαφέρον και μεγάλο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο, κάποιοι δοκίμασαν το περίφημο «γαλακτομπούρεκο του Καρβέλη» και έκαναν βόλτες παίρνοντας  αρκετές φωτογραφίες, μια και το χωριό πρόσφερε ωραία θέα από ψηλά.

 Όλοι μαζί αναχωρήσαμε για τη Νίκαια, αργά το απόγευμα, και φτάσαμε στον προορισμό μας ικανοποιημένοι από το ευχάριστο -και αυτό- διήμερο.

Μπορείτε να δείτε και το βίντεο του κ. Καρατζά για την εκδρομή.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•